Na wystawie zobaczyć można obrazy czterech dyplomantek: Neoportrety Magdaleny Boduszek, Siedem grzechów głównych Katarzyny Słabińskiej, Drzwi Anny Stepnowskiej i Krzesła Klaudii Szydłowskiej. Prace zostały zrealizowane w ramach aneksów do dyplomu w pracowni Rysunku pod kierunkiem prof. Wioletty Jaskólskiej.
Uwagę zwraca fakt, że wszystkie prace odnoszą się wprost do skojarzeń rzeczowych, a wręcz ilustrują konkretne przedmioty i idee. Można odnieść wrażenie, że to odmiana tematów przez przypadki tworzy cykle prac. Motywy choć ujęte w różnych konwencjach są wyseparowane z szerszych kontekstów, a to stwarza atmosferę pewnego chłodu i samotności rzeczy unoszących się w przestrzeniach bezpostaciowego tła.
W autorskich opisach można znaleźć takie zaskakujące techniczne sformułowania jak: “cyfrowe malarstwo” czy “rysunek cyfrowy”, które zdają się wpisywać w symbolikę współczesności. Rozstrzygnięcia Kompozycje obrazów mają charakter piktogramiczny, przez co zbliżają je do działań właściwych dziedzinie projektowania graficznego, których przykładem są plakat, okładka, reklama czy ilustracja. Powoduje to, że oglądane artefakty zdają się stanowić estetycznie przedstawione projekty do szerszych realizacji pozostających w zamyśle.
Nie należy bagatelizować faktu, że wszystkie prace stanowią zapis osobistych fascynacji i powiązanych z nimi emocji. Za dobrą monetę można brać oszczędność środków wyrazu, która w tym wypadku pozostaje w proporcji do rozwoju świadomości wzrokowej młodych twórczyń. Projekty, zamysły, pierwsze realizacje plastyczne i pierwsze publiczne prezentacje własnej twórczości to konieczne próby kształtowania samodzielnej osobowości artystycznej. Prace składające się na wystawę, na pewno mają szansę stanowić wstęp do głębszej analizy podjętych tematów i samego rysowania.
Ita Haręza, kuratorka wystawy
Wystawa do zobaczenia od dziś (20 stycznia) do końca lutego 2022 roku.
Napisz komentarz
Komentarze